Her şey 8 sene önce başladı. İlkokuldaydım. Tenefüse çıkacaktım. Zaten fazla çıkmazdım dışarıya. Genelde sınıfta oturan bir tiptim ama o tenefüs çıktım ve onu gördüm… Bay mükemmeli, ilk aşkımı, geleceğim olmasını istediğim adamı gördüğüm anda vuruldum ona. Her ayrıntısıyla mest ediyordu sanki beni. Onu izlemek çok güzeldi huzur doluyordu içim. Okulda Kızılay kulübündeydim. O kulübe ilk defa gidecektim. Gideceğim için çok heyecanlıydım. Delirircesine kulübün olduğu sınıfı arıyordum. Sonra birdenbire bir şey hissettim. Kolumda böyle farklı enerji veren bir histi. Kalbim çıkıcak gibiydi. Nefes alamıyordum. Baktığımda, onun koluma çokta ufak olsa değip gittiğini gördüm ve onun kendi sınıfı diye bildiği sınıf benim kulübümdü. Sadece mutlu oldum, sadece mutlu... Küçüktüm, aşkı anlayamazdım. O yüzden sadece mutluydum. Onun sınıfı, onun oturduğu sıralar, onun zaman geçirdiği sınıf... Evet, ben o sınıfın içindeydim. Neyse gel zaman git zaman 1 ya da 2 sene geçmişti. Kimse bilmiyordu. O kimselere söylenmeyecek kadar özeldi benim için. Öyleceiçimde sakladım onu. İçimde bir yeri vardı onun. Kimsenin giremediği, kimsenin göremediği, kimsenin dokunamadığı, kimsenin hissedemediği…
Sonra ailem oturduğumuz evden başka bir yere taşınacağımızı söylemişti. Korkuyordum, tedirgindim. Aylar geçti. Yeni evimize nihayet taşındık. Düzenimiz oturmaya başlamıştı. Sıra komşularla tanışıp kaynaşmaktaydı. Ben çok çekingen bi çocuktum. Biraz da asosyaldim ama sonra onu gördüm, Kelebeği gördüm. Aynı apartmanda oturuyorduk. Öylesine içimde sakladığım o çocukla aynı apartmanda oturuyordum. Asla konuşabileceğimi düşünmezdim. Yani normal değil mi? Sonuçta, akrabaları gelince bile koltuğun arkasına saklanan bir kız çocuğu için… Çok canım acıyordu. Daha önce yaşamadığım bir histi bu... Aslına bakılacak olursa bu duruma: diyelim ki yurt dışındasınız ve hiç bilmediğiniz bir yerde, hiç bilmediğiniz bir restorantta, hiç tatmadığınız, kokusunu dahi almadığınız bir yemekten ilk çatalı almak gibiydi. Bir o kadar heyecan verici, bir o kadar korktucu, bir o kadar tedirgin…