Üniversiteye hazırlığa ben ‘vatan hizmeti’ gözüyle bakıyorum. Bu düşüncemi paylaştığım öğrencilerimden Alperen, Buket, Gizem, Gülşara hepsi de biraz şaşırarak karşıladılar. Ardından biraz düşününce bana hak verdiler.

   Sahi, üniversiteye hazırlık sürecini ‘vatan hizmeti’ olarak kutsamam da nereden çıktı? Doğru mu bu? Bana katılmayanlar elbette çıkabilir. Hatta bu düşüncenin tam aksini iddia edenler de bulunabilir. Beni etkilemez bu farklı düşünceler. Ben düşüncemde ısrarlıyım. Neden böyle düşündüğüme biraz açıklık getireyim. 

  ‘Vatan hizmeti ‘ bizim ülkemizde zorunlu olarak yalnız erkekleri kapsıyor. Kadınlar hikmetini anlamakla birlikte bu ‘imtiyaz’ dan mahrum edildiklerini düşünebiliyorlar. Üniversiteye hazırlıkla birlikte genç kızlar da bu mahrumiyetten kurtulmuş oluyorlar. 

  Kışlalar esas olarak vatan savunmasına hazırlığın somutlaştığı mekanlardır. Ordu, ağırlıklı olarak dış tehditlere karşı sürekli teyakkuzdadır. Ordu, bu görevi ifa ederken ülkenin sivil yetişmiş unsurları da kışla dışında bir mücadele verirler ki onların başında üniversiteler gelir. Üniversiteler de insan kaynağını gecesini gündüzüne katarak üniversiteye hazırlanan gençlerden alır. 

  Üniversitelerin yaygınlık kazanmadığı dönemlerde kışla gençlere çok yönlü hayat tecrübesi kazandıran yerlerdi. Şimdi üniversiteler sayesinde kız-erkek tüm gençlere bu hayat tecrübesi daha köklü ve daha etkili bir içerikte kazandırılabiliyor. Gençlerin bu deneyim ve yetişmişliğinden kışla da olumlu yönde etkileniyor. 

  Üniversiteye hazırlık bu gün ülkemizde ‘azametine uygun’ bir bilinçle maalesef karşılanamıyor. Görece bazı iyileştirmelerden söz edilebilse de bu çileli yolda gençler çoğu zaman ‘yalnız ve çaresiz’ kalabiliyorlar.

   Üniversiteye hazırlanan tüm gençlerimizi, ciddiyetleri, meşakkatli  uğraşları için candan kutluyorum. Bir ‘vatan hizmeti’ olarak gördüğüm çalışmalarının karşılığını eksiksiz alabilmelerini Allah’tan can ve gönülden diliyorum.