Ay karanlık göğü sarar
Nefs cehalet ruhları
Ay gibi uzaklaşır gider mazi
Karanlığına,
Yüzler yüzlere yüzlenir
Bir daha yüzlenemeyecekleri
Eller ellere uzanır
Bir daha dokunamayacakları
Yolun sonrası artık
Mazidir kara toprağa
Yolun sonrası artık mazisiz
Ve şahitsiz maziye,
Herkes bir ışıktır
Kendisinde sönen
Herkes bir renktir
Sonsuzluğa giden,
Neye yarar hoplayıp zıplamak
Dünyayı paylaşamayan hayvanlar gibi
Neye yarar dünyaya yapışmak
Köklerine esir otlar gibi,
Güneş aydınlığı sarar
Din aydınlık ruhları
Kir gibi uzaklaşır gider dünya
Kendini bilen ruhtan,
İnsan ölümden değil yaşamaktan korkmalı
Yaşamaktır gerçekte ölüm korkusu
Yaşamaya kalleşliktir gerçekte ölüm korkusu
Maziyedir gerçekte ölüm korkusu.

Necdet Gürçiftçi
İnternette yayınlandığı zaman: 9.11.17/16.25