Gömdüm aydınlığı karanlığa.

Bilmezdim böyle olduğunu,

Hayata anlam yüklemenin uçurum olduğunu,

Kara bir delikte kaybolmanın sonsuz olduğunu,

Şimdi yazmak vakti!

Yutkunamadığım her gece 

Başımı alıp gitmek sevdası,

Nasıl bir ışıktı, ışık nasıldı?

Bugün ki karanlığım dünkini sorardı.

Siyahtı, beyazdı, kayboluştu.

Unutma! Sonsuzdu...

Silinen gözyaşı da olsa unutma çabası,

Sevilen melek de olsa yanma çabası,

Tüm çığlıklarım nokta koyma çabası!

Anladın mı? Korku molası

Belki de tek sorun atım yoktu.

Bunları yazarken tek istediğim gitmek.

Bitmek gerekirse!

Noktasını koyamadım hayatımın.

Yeni bir sayfa istiyorum 

Verin!

Verin ki daha çok kanasın.

Kanadıkça anlasın:

Karanlık sadece karanlığı yenemez.