Türkçülük düşüncesinin siyaset ile bağdaşamayacağı, taviz verilmediği sürece Türkçü düşüncenin siyasi arenada yerini alamayacağı sürekli söylenen bir sözdür. Hüseyin Nihal Atsız'ın birçok makalesinde siyaseti eleştirdiğini, Atsız'ı biraz okumuş herkes bilir. Atsız'ın özellikle CKMP'nin MHP'ye dönüşünün yaşandığı Adana Kongresi'nde gördüklerinden sonra iyice güçlenen bu düşüncesi vefatına değin devam etmiştir. Atsız'ın 1970'de yazdığı "Türkçülük ve Siyaset" adlı makalesi, onun siyasete bakışını anlamak için okunabilecek bir makaledir. Atsız bu makalenin sonunu şöyle bitirmiştir:

"İlerde şartlar hazır olunca, meşru partilerden biri Türkçü parti haline gelir veya bir Türkçü parti kurulursa Türkçülük o zaman siyasete girmiş olacaktır. Şu da unutulmamalıdır ki, Türkçülüğün iktidara geçmek için mutlaka parti kurması lüzumu yoktur. Türkçülük beyinle ve gönüllere şuurla yerleştikten sonra bu, partisiz de olabilir."

Makalenin yazıldığı 1970 yılından bugüne gelirsek, Türkçülük düşüncesinin ne partili ne de partisiz yolla iktidara ulaşamadığını aksine küçük ve kimilerine göre "sıra dışı" kaldığı görülmektedir. Bunda en büyük pay, Türkçülük düşüncesini unutan ya da "sentez" yoluyla yok eden siyasetçilerindir. Diğer paylar da Atsız'ın ölümü ile birlikte Türkçülük kavramını unutan kişilerindir. 2000li yıllarla birlikte yeniden ismi duyulmaya, internet sayesinde okuyup öğrenilerek yayılmaya başlayan Türkçülük düşüncesi, 2011 yılına girdiğimiz bugünlerde yine de hak ettiği sayıya ve yere ulaşamamıştır. Bunda en büyük pay kimindir? Şüphesiz burada herkes hatayı kendinde aramalıdır. Atsız'ın kafasındaki şartlar, 2011 yılına geldiğimiz bugünlerde dahi hazır olmamıştır. Meşru partilerden birinin Türkçü olması çok zor, hatta imkânsızdır. Siyasi partiler, tabanlarına göre hareket ederler. Türkçü düşünce de hiçbir partinin tabanında yer almadığına göre herhangi bir partinin Türkçü olabilmesine imkân yoktur. MHP'nin ve HEPAR'ın içinde kendini Türkçü olarak tanımlayanlar olduğu doğrudur ama bunların ne kadar Türkçü oldukları da malumdur.

Çoğu Atsız'ı hatta Ziya Gökalp'ı dahi bilmeyen bu "yeni moda Türkçüler" şüphe yok ki son yıllarda artan akımın tesirinde kalarak ya da oy koparabilmek adına kendilerini böyle tanımlamaktadır. Bugünkü Türkiye Cumhuriyeti yasaları da bir Türkçü Parti'nin kurulmasını imkânsız kılmıştır. Komünist partinin kurulabildiği ülkemizde kurulabilecek Türkçü düşüncedeki bir parti, malum anayasa maddelerinin biri kullanılarak hemen kapatılabilecektir. Aynı şekilde herhangi bir vekilin, tavizsiz bir şekilde Türkçülüğü savunması durumunda da aynı yasalar devreye girebilecek ve kişinin vekilliğinin sonuna kadar varabilecek yaptırımlar uygulanabilecektir.

Şunu anlatmak istiyorum. Mevcut yasaları, kuralları bilmeden hayal âleminde yaşamanın lüzumu yoktur. Temeli "taviz" üzerine kurulmuş olan siyasi arenaya girebilecek bir kişinin verebileceği tavizleri göze alması gerekir. Aynı şekilde, siyasete giren kişiyi de eleştirirken "gerektiğinde taviz verebileceği, çünkü siyasetin taviz verme sanatı" olduğunu düşünerek eleştirmek gerektiğini de herkes bilmelidir. Bugünkü düzen ve bugünkü siyasi sistem içinde, herhangi bir partinin mensubu olmadan ya da herhangi bir partiyle doğrudan ya da dolaylı ilişki kurmadan iktidara ulaşmanın zorluğu ortadadır. Bugünkü sistem ülkü esasına değil parti esasına dayanmıştır ve insanlar ideoloji sahibi değil parti sahibi olmuşlardır. Bizim de siyasi partileri eleştirirken aynı esasa göre hareket etmemiz ve siyasetçilerin söylediği sözlerin yan anlamına bakarak değerlendirmemiz gerekmektedir. Çünkü bugünkü siyasi parti kanunlarıyla hiçbir parti Türkçü değildir ve olamayacaktır. Sisteme karşı başımızı kuma gömmek yerine var olanlardan birini değerlendirmemiz, en doğru yol ve gelecek için en doğru hareket olacaktır.