Benden selam söyle sevgili yârime

Biliyorum imkânsız bazı şeyler ama

Yine de dökeyim derdimi dinle

Ben diyeyim iki yıl sen söyle epey önce

Birini sevdi bu yürek hem de nasıl delice

Kimileri pek küçük görürdü aşkımı ama

Dünya ne güzel görünürdü onu sevince

Her şey tamamdı da bir sözdü eksik

Onu da ima ederdim arada kesik kesik

Anlar diyordum hatta o da seviyor beni

Çünkü bazen sevgili gibi tutardı ellerimi

Birileri yakıştırırdı bizi kimi zaman

Mahcupça gülümserdi demezdi ki yalan

Bunu görünce bilsen kalbim nasıl atardı

İşte derdim doğru zaman tam da bu andı

Söyledim, döktüm önüne her şeyimi

Açtım gönlümü sundum ebedi sevgimi

Fakat o, aynı ebedilikle bana sırtını döndü

İşte o an sandım ki bu deli Mehmet artık öldü

Hala hatırlarım onun adı söylenince

Hala yanar yüreğim birileri sevda deyince

Kardeşim belki sıktım üzdüm seni ama

Yüreğim hala çarpıyor onun sözünü edince

(Mehmet Yalçın kardeşimin yaşadıklarından esinlenerek yazılmıştır.)