Bir bilseniz, sinemizden ne parçalar kopmuş Kopmuş da bizim gibi çarpan sineleri bulmuş Yurdakullar yurda kuldur, Çamlıbeller yiğittir Lakin bazıları var ki, tamah etmez köpektir Atsız derler hiç baktın mı "Geri Gelen Mektup"a Alelade aşk değil, bir yangın yanıyor orada Zevk almaz mısın sen Hürriyet Kasidesi'nden Ne anlar vatan bilmez, vatan diye inleyenden Var herhalde bir hikmet, herkes koşar nâzıma Lütfet de dön bak, sinenden kopan Akif Ersoy'a "Aman efendim, eski dildir, okurum da anlamam Diğeri tekerleme gibi, söyler söyler unutmam" Aşkınız zaten tekerleme, dön dolaş aynı yerde Bundan sıkıldın vazgeç, bak sıradaki nerede Şiiriniz de böyledir, elbet böyledir şarkınız da Ne beklersin boş yere, ayinesidir aşkınız da Meze ettiniz şiiri, köhne şairleriniz ve siz Siz acaba şair nâmına kimleri bilirdiniz? Arif Nihat destanlar yazarken bu bayrağa Can atıyordu birileri kızıl toprak aramaya Bulunur herhalde bir can, herkes koşar yücele Eksik kalsın büyümek, böyle sürüne sürüne Ne yazdınız vatan bayrak uğruna ne yaptınız Kiminiz tükürdü, kiminiz tek sineye sattınız "Aman efendim, şiirdir düşüncesine bakamam Okurum, dinlerim ben ötesini ırgalamam" Böyle diye diye ne bıraktınız söyle "Adı: Millî" Millî kalan ne varsa birileri üstüne bindi Görüldü herhal bir necabet, herkes koşar necibe Bacağı put sanan kafa, söyle necabet nerede? Yine de vardır şuara, Türk milletinin sinesinde Genç börülerin nefesini hissedin ensenizde Kaldı mı deme! Vardır elbette bir Atsız bir Ata Bir bozkurt olmuşlar, öyle bakıyorlar dağlara O dağlar elbet bizim! Kurdun yeri dağdır Kimi şiirle döker içini kiminin emi kandır Yağı bilir, sayrı bilir, dost bilir kalleş bilir Kaç şuara yazdıysa giden evlatların adına Bulunur elbet, destan yazacak birileri daha! Şuara: Şairler Ayine: Ayna Necabet: Üstünlük Börü: Kurt Em: İlaç Yağı: Düşman Sayrı: Hasta