Kimyasallar yaşamımızın bir parçasıdır. Her yıl dünyada tarımda kullanılan kimyasal maddeler, gıda katkı maddeleri, ilaçlar, enerji üretiminde kullanılan yakıtlar, kimyasal tüketim maddeleri gibi en az 400 milyon ton kimyasal madde üretilir. Kimyasalların üretilmesi ve kullanımı gelişmişlik düzeyi ne olursa olsun bütün ülkelerin ekonomik gelişmelerinde temel etmendir ve yaşamımızı doğrudan ve dolaylı olarak etkileyerek yaşam kalitesini artırır. Buna karşın, gerekli önlemler alınmadığında kimyasallar sağlığa ve çevreye zarar verebilir.

Kimyasalların yol açtığı riskler sadece kimya sanayinde çalışanları değil, bütün çalışanları ve hatta toplumu tehdit eder. Kimyasallar çözücü olarak temizlikte, katkı maddesi veya inceltici olarak boyalarda ve cilalarda, derişik maddelerin ve karışımların seyreltilmesinde, gaz halinde kaynak işlerinde, soğutmada ve anestezide kullanılır.

Okullarda, laboratuvarlarda, araştırma merkezlerinde, resmi dairelerde ve evlerde az ya da çok miktarlarda kimyasal kullanılır. Binlerce insan işyerlerinde tehlikeli kimyasal etkenlere maruz kalır. Bu etkenlere maruziyet önlenmediğinde veya uygun yöntemlerle denetim altına alınmadığında ciddi iş kazaları ve meslek hastalıkları ve hatta kalıcı hasarlar ve ölümler meydana gelebilir

Kimyasalların bilinen zararlarının yanında bilinmeyen etkilerin de  mevcut olduğunu öngörmek gerekmektedir.Hayatın yapıtaşlarını oluşturan kimyasalların kullanımı kadar  etkilerinin bilinmesi gereken bir zorunluluk olduğunu düşünüyorum.Oluşabilecek zararları en aza indirmek amacıyla  kimyasalların yapılarını tehlikelerini karşılaştığımızda alınabilecek önlemleri  gibi konular iyi bilinmelidir.

Dolayısıyla çalıştığımız kimyasal maddelerle ilgili mümkün olduğunca  fazla bilgi edinmemiz için önem taşımaktadır. Bir diğer riskte Kimyasal maddelerin tehlikeli reaksiyon vermeyecek şekilde sınıflandırılması ve bu sınıflara uygun olarak depolanması çok önemlidir. Kimyasal maddelerin depolandığı ortamlar yangın ve patlama riski taşır. Bu nedenle kimyasal madde üreten ve/veya kimyasal madde kullanan işletmeler, kimyasalların güvenli bir şekilde depolanması için gereken önlemleri eksiksiz olarak almış olmalıdır.

Bu yazının  temel amacı  piyasaya arz edilen maddelerin, karışımların ve bazı eşyaların, insan sağlığı ve çevre üzerinde yaratabilecekleri olumsuz etkilere karşı yüksek seviyede koruma sağlamak içerdiği maddelerin insan sağlığı üzerindeki etkilere ilişkin epidemiyolojik veriler ve deneyimleri belirtmek oluşabilecek iş sağlığı ve iş güvenliyi  kazalarına önlem olmak ve tehlike oluşturabilecek risk faktörlerini önlemek küçük bir farkındalık yaratmak amacıyla yazılmıştır.

Hayat işte! Bir merhaba ile bir hoşça kal arasıdır.:)))) 

“Gerçek Kıbrıs Fatihi Erbakan’dır” şeklinde bir başlık düşünürken, Erbakan gibi dünyadaki tüm insanlığa hitab eden evrensel birini sadece Kıbrıs’la sınırlamanın doğru olmayacağını, bunun noksan bir ifade olacağını düşünüp vazgeçtim. Bu Kıbrıs açısından doğruydu. Fakat Türkiye açısından o evrensel bir liderdi. Kıbrıs konusunda o kadar çok saklı gerçekler ve hatta öylesine yanlış bilinen dedikodular vardı ki bir vurgu olması için bu konuyu ele almaya karar verdim. Kıbrıs Harekâtı’nın emrini veren Bülent Ecevit değil, dönemin Başbakan Yardımcısı Prof. Dr. Necmettin Erbakan’dır. Peki, nasıl oluyor da Bülent Ecevit “Kıbrıs Fatih’i” olarak anılıyor?..

1689 Karlofça’dan beri sürekli toprak kaybettikten sonra ilk defa toprak kazanmanın adıdır “Kıbrıs Zaferi”. CHP’liler seçimlerde etkili olsun diye önce “Kıbrıs Fatihi” dediler, sonra yetmedi “Kenya Fatihi” diyerek dağa taşa “Karaoğlan Ecevit” yazdılar. “Asker gemiye bindi mi bir daha inmez” deyip askerle bir araya gelerek bir oldubitti ile emri veren Erbakan şahsına en veciz teşekkürleri hak ettiği halde ayıp değil miydi sırf başbakan idi diye bunda rızası bile olmayan birini “Kıbrıs Fatihi” ilan etmek?.. Erbakan’a haksızlık yapıldı! Kararı Erbakan verdi ama Ecevit parlatıldı! TBMM’de 26 Nisan 1980’de dış politika konulu oturumda Milli Selamet Partisi (MSP) Genel Başkanı sıfatıyla konuşmasının başlarında demişti ki, “İnşaallah şu toplantının sonuna kadar TRT’nin trafoları patlamaz!..” Fakat makam ve maddi kazancın sefasını süren vekiller ağlayacak hallerine gülmüşlerdi. Erbakan Hoca sözlerine şöyle devam etmişti: “… Geçen sefer burada dış politikayı konuşurken, TRT bilahare kendi görüşüne göre özetledi ve bizim çok mühim dış politika konuları hakkındaki görüşlerimizi millete yansıtmak yerine, sadece konuşmanın girişini vererek, onları gözden kaçırmayı tercih etti. Bu noktaya da işaret etmeyi bir vazife sayıyorum; ancak, zaman çok kıymetli olduğu için, hemen ana konuların içerisine girmek mecburiyetindeyiz.” Yani Erbakan Hoca medyadan yana daima mahzun, mahmur, mazlum, mağdur ve masum olmuştur. İşte Kıbrıs konusunda da medya ile arasındaki durum böyledir…

Türkiye’de 1990 Temmuz ve Ağustos’u boyunca yedi sekiz bölümlük “Kıbrıs Belgeseli” yayınlanmıştı. Ben de izledim. Fakat baştan sona Ecevit... Yazıklar olsun! Aslında sonradan çok sempatik de bulduğum Birand’a o zamanlar çok kızmıştım. Belgesel, 20 Temmuz 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı’nı sadece o günkü Hükümet’in iki ortağından birisinin gözüyle anlatmıştı. Hem de Harekâta kararı Hükümetin ortağı MSP ve onun lideri Başbakan Yardımcısı Prof. Dr. Necmettin Erbakan verdiği halde. Belgeselin Yönetmeni Mehmet Ali Birand, Erbakan’la tam bir saatlik televizyon röportajı yaptığı halde sadece 3 dakikası yayınlanmıştı. Şimdi bu hak mıydı? Gazetecilik bu muydu? Gazetecilik özgür olsa ne olur adil olmadıktan sonra? MSP, Kıbrıs Barış Harekâtı’nın fiilen başlamasında en önemli tarihi rolü oynamıştı.

MSP milli duygularla harekâta kararlıydı. Hatta Peygamberimizin Halası Ümmü Haram’ın türbesinin Larnaka’da bulunması bile bu kararlılıkta etkiliydi. Fakat başta Ecevit olmak üzere diğer parti liderleri her ne kadar harekâtın yapılmasını arzu ediyorlardıysa da tereddütlerinden dolayı MSP kadar ısrarlı ve kararlı değildiler. Deniz Baykal bu müzakerelerin bizzat şahidiydi. Ecevit kesin bir emir vermekten çekiniyordu. Ecevit Afyon’a gittikten sonra MSP acilen Genel İdare Kurulu toplantısı yaptı ve müdahale kararı kesinleşti. MSP, “Garantör devlet isek vazifemizi yapalım” diyordu.

O ana kadar henüz çıkartma emrini kesin olarak veren olmamıştı. Çünkü daha Ecevit İngiltere’ye gidecekti ve durumu değerlendirmesi epey zaman alacaktı. İngilizlerin ne diyeceği belli değildi. Onların kararlarını bile önemseyen Ecevit hiçbir zaman kesin emir veremedi. MSP, Milli Güvenlik Kurulu’nda konuyu konuştu. Ecevit, Afyon’da iken MSP kendi Genel İdare Kurulu toplantısını yaparken mutlaka müdahale etmenin gerektiği kanaatine varıldı. Milli Güvenlik Kurulu’nda da MSP kanadı olarak daima “Bir an evvel müdahale edilmelidir” dediler. Halk Partisi’nin önemli bir kısmı “Bu macera olur, sakın ha böyle bir şey yapılmasın, edilmesin” dediği için zaman kaybediliyordu. Bir güç içerden bizi oyalamak istiyordu…

Erbakan, bir grup MSP’li, Genelkurmay Başkanı Semih Sancar ve Kuvvet Komutanları merasimle Ecevit’i Londra’ya uğurladıktan sonra bir durum müzakeresi yapmak üzere bir odaya çekilip Kıbrıs konulu kritik bir toplantı yaptılar. Başbakan Yardımcısı Erbakan “Şimdi Ecevit İngiltere’ye gidiyor, durum nedir?” diye sorduğunda, komutanlar “Siz şimdi Başbakan vekilisiniz. Bizim şu anda dahi önemli bazı hususlarda nasıl hareket edeceğimizin bize bildirilmesine ihtiyacımız vardır” dediler. Kaybedilecek zamanlarının olmadığı anlaşıldı. Duruma bakılırsa Sampson, Ada’da ihtilal yaptığı halde herkes onu hemen kabul etmediğinden Makarios taraftarları ile Sampson arasında çeşitli yerlerde silahlı mücadeleler vardı. Erbakan ve kuvvet komutanları, “Bu durumdan nasıl yararlanırız?” diye istişare yaptılar. Erbakan bir an evvel çıkartmanın yapılmasını dillendirince Kuvvet Komutanlarının da aynı fikirde olduğunu gördü. Komutanlar, “Bunun böyle olması için bize şimdi emir verilmesi lazım” dediler.

Komutanlar emrin kesin olmasını şöyle vurguladılar: “Bize kesin emir verilmesi lazım. Çünkü bizim askerimiz, ordumuz Kıbrıs olayları tarihinde bugüne kadar iki defa bir nevi düş kırıklığına uğramıştır. Bunlardan bir tanesi İsmet İnönü zamanında “Yükleyin dendi, yükledik”. Sonra arkasından ABD Başkanı Johnson’un mektubu üzerine “Hayır, geri dönün” dediler. Biz götürdük askeri İskenderun’a çıkarttık. Ve böylece bir manevra görüntüsüne büründü yaptığımız iş. Süleyman Demirel zamanında da “Yükleyin dendi, yükledik.” Tekrar bizim topraklarımıza çıkardık. Şimdi bu aynı ordudur. Bugün bu ordunun içerisinde siz bize yükleyin ve yola çıkın derseniz ve ondan sonra da yoldan geriye çevirirseniz, biz artık bu askeri hiçbir zaman hakiki harekâtın yapılacağını inandıramayız. Bunun önemini dikkate alarak ne yapacağız söyleyin…” İşte komutanlarımız bu kadar nettiler. Erbakan sordu, “Şimdi şu anda farz edin ki biz Hükümet olarak bu emri size verdik. En erken ne zaman Girne’ye çıkartma yapacaksınız?”Dediler ki, “Bizim birtakım birliklerimiz ta İskenderun’da, Niğde’de (Komando Birliği vs). Bunları oralara getirip bütün her türlü silahlarıyla beraber gemilerin hepsini yüklemek… Oradan hareket edip Ada’ya gitmek, bütün bunların hepsi en erken Cumartesi günü sabahleyin olabilir. Eğer şimdi bu emir bize kesin olarak verilirse.”

Ecevit gitmeden önce yapılan Bakanlar Kurulu ve Milli Güvenlik Kurulu’nun arkasından MSP de toplantısını yaptı. Halk Partisi’nin bir kısmı MSP’yi destekledi. Bir kısmı ise “Bu macera olur, sakın böyle bir şey yapılmasın bu bütün dünyaya karşı savaş açmak demektir” dediler. MSP sürekli onları ikna etmek için savundu durdu.  Onlar, “Peki hele bir İngiltere’ye bakalım” diye bir nevi zaman kazanmaya çalışırken oyalanıyorlardı. Demirel de “Macera olur” diyenlerdendi. Bir tanesi de “Amerika’dan yazılı muvafakat almadan bu harekâta kalkışmayın” diyecek kadar utanılacak bir teklifte bulundu.

Erbakan şunu düşündü: Ecevit gelecek Perşembe günü akşamı. Geldiği zaman gemiler, bu hazırlıklar yapılacak, yüklenecek ancak harekât Cuma sabahı olabilecek. Şayet bir aksilik olur ille de “hayır yapılmasın, edilmesin” derlerse bu takdirde gemileri hareket ettirmek veya harekâtı tekrar bizim kıyılarımıza çıkartmak eski hükümetlerin yaptığının bir tekrarına dönüşecek. Erbakan diğer bir ihtimali de dikkate aldı: Ecevit gitmeden önce İngiliz bölgesine çıkartalım gerekirse diye düşünüyordu. Oysaki İngilizlerle yapılacak harekât bu adanın dolaylı yoldan yine Yunanlılara verilmesi demekti…

Bir kısım Halk Partililer çıkartma istemiyor diye Erbakan geri adım atacak adam mıydı? Erbakan baktı ki komutanlar kendisiyle aynı fikirde Bakanlar Kurulu ve Milli Güvenlik Kurulu olarak kesin bir karar verilmediği bu aşamada olayın gecikmemesi gerektiğini de gördüğünden, Kuvvet Komutanları’na “Yükleyin askerleri, bindirin, toplayın. Harekât bir nevi fiilen başlasın” dedi. Onlar da Erbakan’ı dinlediler. Hatta gün ve saatini bile belirledi: “Çıkartma önümüzdeki Cuma günü sabahı başlasın. Nasıl olsa İngilizler taleplerimizi ret edecekler, biz beyhude vakit kaybetmeyelim, Cuma sabahı mübarek sabahtır.”

Bu açık teklif karşısında heyecanlanan şanlı komutan Genel Kurmay Başkanımız Semih Sancar, “Allah sizden razı olsun. 13 senedir haysiyeti Makarios tarafından rencide edilen bir ordunun kumandanıyım. Bu günleri de Allah bize gösterdi. Ama şimdi ben çıkartma için gemilerimize hareket emri versem onlar ancak Cumartesi sabahına adaya erişebilirler. Çünkü eski tank motorları monte ettik, saatte beş altı milden fazla sürat yapamazlar” dedi.

Ecevit geldiği zaman gemiler zaten yüklenmiş ertesi sabah limandan ayrılacak durumdaydı… Artık bir daha İnönü ve Demirel Hükümetlerinin durumuna düşmemek için kumandanlarla bir olup Ecevit’i bu işe ikna etmek gerekiyordu. Artık dönüşün olmayacağını savunmak için bir hazırlık yaptılar. Ecevit Londra’daki görüşmelerini anlattı. Erbakan da Türkiye’de neler yapıldı onu anlattı ve sonunda “Şu anda gemiler yüklenmiştir. Ok yaydan çıkmıştır. Bunun dönüşü yoktur. Eğer dönülecek olursa bak işte askerler burada “Bir daha bu harekâtı yapamayız” diyorlar” deyince, bunu belki kendisi de arzu ederdi ama ecnebilerle de kötü olmak istemiyordu; kafasında böyle bir kanaat oluşmadığından olsa gerek Ecevit birden bire telaşlandı. Ama gördü ki bu iş başlamış ve artık dönüşü yok, kendisini buna hazırlayıp o şekilde meseleyi düşünmeye çalıştı. Ecevit, Kuvvet Komutanları’na, “Harekâta gidersek muhabereyi yürütecek gücümüz var mıdır, yok mudur?” diye tekrar sorduğu zaman Deniz Kuvvetleri Komutanımız Oramiral Kemal Kayacan “Ben Karedeniz çocuğuyum. Takalarla, kayıklarla bile adaya çıkarız. Ama yeter ki eskiden olduğu gibi yan yoldan geri çağrılmayalım” dedi. Onun bu sözü Erbakan ve komutanlarımıza destek mahiyetinde hoşlarına gitti. Hatta başta Semih Sancar Paşa olmak üzere “Bunun yürütülmesi lazımdır” noktasında ısrar edince Ecevit okun yaydan çıktığını iyice anladı ve Bakanlar Kurulunu toplayıp orada konuşulmasına karar verildi. Bakanlar Kurulu’nda bu sefer Halk Partili bir takım bakanlar baktılar ki bu iş çok ciddileşmiş bunun üzerine kırk dereden su getirmeye başladılar: “…üzerimize şu da gelir, bu da gelir, bütün dünyaya karşı harp açıyorsunuz, nasıl olur? Bunun önü var, sonu var...” Saatlerce tartışıldı… Defaatle ikna edildiler…

Böylece Ecevit, Londra dönüşü adeta bir emrivakiiyle karşılaşmış oldu. O yüklemelerin ve planların yapılmış olacağını tahmin edememişti…

Nihayet o gece o harekâtın yapılmasına Bakanlar Kurulu olarak karar verildi. Bakanlar Kurulu kararı işte böyle ısrarlar sonucu alındı. MSP’li bir vekil Halk Partili bir Bakana “Bak tarihi bir karar aldık. Şimdi de işte bugün Cuma günü gelmiştir. Hep beraber gelin Cuma namazını Kocatepe Camii’nde kılalım. Kimseye bir şey hissettirmeyiz ama Cenabı Hakk’tan zafer nasip etmesi için dua ederiz” dediyse de ertesi gün Kocatepe’ye sadece MSP’li Bakanlar geldi. Halk Partili Bakanlar başka camiye mi gittiler yoksa gelmeyi uygun mu görmediler artık orasını bilemiyoruz…

Devlet Bakanı Arif Emre, Mersin’e giderek gemiler sahilden ayrılmadan önce orada Diyanet İşleri Başkanı’na askerlerimizin başarısı için dua ettirdi.

Kıbrıs Barış Harekâtı emri verildikten sonra askeri kuvvetlerimiz beş günlük noktaya üç günde ulaştılar. Harekâtın başladığı ve o gün daha hemen akşamleyin Sisco (ABD Dışişleri Bakan Yardımcısı Kissenger), harekât başlarken hemen doğruca havaalanına koşup Atina’ya gitti. Orada bir muhatap bulamayınca akşamüzeri tekrar Türkiye’ye dönüp geldi ve tabii Ecevit’le görüştü. O gün de Birleşmiş Milletler saat 5’te “Ateşkes olacak!” diye karar almıştı. Sisko o kararı da hatırlatıp Amerika’nın emirlerini bildirirken, “Ateşi kesin, olduğunuz yerde durun, daha ileriye gitmeyin!” diyerek Ecevit’i sıkıştırdı. Fakat bu görüşmede Erbakan ve hiçbir MSP’li yoktu. Ecevit bunun üzerine Bakanlar Kurulu’nu toplayınca tabi MSP’lilerle tekrar yüzleşti. Birleşmiş Milletler’in bu kararına karşı MSP tepki yaparken ilginç haberler gündeme getirildi. Gelen haberler o kadar tereddütlüydü ki o gece Yunan alayının bir mukabil taarruza geçtiği haberi bile geldi. Biz daha Ada’da yerleşmiş bile değilken bu da neyin nesiydi? “Acaba topyekûn denize mi dökülüyoruz” diye tereddüt bile ettiler. Tam da en önemli bir aşamada fitneye bakın hele... Henüz Ada’ya kesin olarak yerleşmediğimiz halde, “Ateşi kesin de sizi denize döksünler!” demek mümkün müydü?..

Harekâtın seyriyle ilgili hararetle kat’i bir karar alındı. Önce G-5 hattına kadar gelecektik. Yani ilk önce büyük bir harekât yapılacak sonra ikinci kısım devam edecekti… Her defasında Birleşmiş Milletler’in karar aldığı hatırlatıldığında Erbakan ısrarla karşı çıkarken nihayet tarihi bir ifade kullandı: “Birleşmiş Milletler’in aldığı hangi karara bu İsrail bugüne kadar uydu? Yani karar alınıyor biz uyacağız başkası uymayacak. Böylesine önemli bir hayati meselede bu kararlar gözetilmez. Mutlaka yerine gelecek…”

Ecevit ikna edildi. Gidişat öyle bir noktaya geldi ki Ecevit bile, MSP kanadına “Teşekkür ederim. Bizi bir yanılgıdan kurtardılar” demişti. Hatta bir gazetedeki açıklamalarında bu olayı tekrar etti. Fakat ateşkes işi bununla bitmedi…

Bu haber üzerine sabahleyin tekrar Bakanlar Kurulu toplandı. Sabahki Bakanlar Kurulu’nda Halk Partili Bakanların bir kısmı susuyorlardı… Fakat diğer bir kısmı MSP’lilerin üzerine üzerine giderken diyorlardı ki, “Gördünüz mü bakın şimdi. Taşucu’ndaki telsizimiz çalışmıyor. Eee işte şimdi gördünüz mü; füzeler tükeniyor.” Erbakan da onlara dedi ki, “Sizin verdiğiniz bilgilere inanmıyoruz. Askerin durumunu bizzat askerlerimizden dinleyelim.” Bunun üzerine Plan ve Prensipler Dairesi Başkanı olan Necdet Uruğ Paşa, diğer bir generalle beraber Bakanlar Kurulu’na geldiler. Şevket Kazan komutanlara diğer Halk Partili bakanların söylediği sözleri aktardı, “Taşucu’ndaki telsizimiz bozulmuş doğru mu?” diye. “Hayır, kim söyledi bunu?” diye yanıtladılar. “Füzelerimiz tükeniyormuş doğru mu?” diye sorunca da “Bunun gibi 5 tane harekâtı yapacak füzemiz var” denildi. Bir bakan “Askerlere politik sual soruyorsunuz? Ben bu toplantıda bulunamam” bile deyip dışarıya çıktıysa da bu hiç bir şeyi değiştirmedi. Utanmazlar! Biri utanıp çıktı diyeceğim ama diyemiyorum; çünkü o da kıvırıp ‘politik sual sorma’ bahanesiyle iyice köşeye sıkışmamak için dışarı kaçtı… Yuh sizin politikacılığınıza ve yavru vatanseverliğinize be!..

Erbakan bu müzakerenin sonunda sadece bu ateşkes için değil, bilahare harekâtın sonuna dek mutlaka gidilmesi gerektiğini söyledikten sonra askerlere son olarak şu suali sordu: “Şu bulunduğunuz yerde veya G-5’te bizim kendimizi savunmamız mümkün mü?”  dediler ki, “Biz oraya götürdüğümüz birlikleri yerleştirmek isteseydik bu bahçe kadarlık yere zaten yerleştiremeyiz. Burada durmak mümkün değildir. Kaldı ki bir muhaberedeyiz. Böyle yoğun bir yerleşme halinde yoğun bir bombardımana maruz kalacak olursak çok büyük zayiat veririz. Askeri bakımdan buralarda durmak hiç mümkün değil.”

Erbakan onlara teşekkür etti. Ondan sonra işimiz kolaylaştı ve o gün ikinci defa Pazar sabahı ateşkes önlendi. Ve Ecevit Sisko’ya giderek “Hedeflere ulaşıncaya kadar yapılacak bir şey yoktur” dedi. Ancak iş gene de bitmedi tabi…

Kaynaklar: “32. Gün” Mehmet Ali Birand, Ağustos 1990 röportajı. Ayrıca İngiltere’de Arapça yayınlanan Eş-Şarku’l Evsat Gazetesi röportajı, 3822-23-24 no’lu sayıları. Ayrıca TV 5’te Mustafa Kurdaş ile 25.03.2004 tarihli röportaj).

Not: Bu yazı sosyal medyada merhum Ecevit’in vefat yıldönümünde merhum Erbakan Hoca’ma atılan iftiralara karşı savunma amacıyla hazırlanmıştır.

http://www.bizimyaka.com/yazar-90628-Kibrisa-cikartma-kararini-Erbakan-verdi-1

http://www.bizimyaka.com/yazar-90806-Kibrisa-cikartma-kararini-Erbakan-verdi-2

Felsefe ve bilgelik insanlığı ilgilendiren her konu ile ilgili olduğu için hukuk da inceleme ve çalışma alanlarımdan birisi.

Arda adlı bir futbolcu evli bir bayana 'Evli olmasaydım seni kaçırmazdım' demiş. Ve bu da cinsel taciz olarak tanımlanmış.

Gerçekleri ve doğruları anlamak için yalnızca felsefe, bilim bilmek yetmez; insanları ve toplumları da tanımak, bilmek gerekir örnek ki sağlığa zararlı olan sigara ve içki hemen hemen tüm toplumlarda erkeklik, yiğitlik, mertlik kültürü nesnesi olarak da tanınıyordu; örnek ki Türkiye toplumunda bile birzamanlar(bir zamanlar) içki, sigara içmeyene kız vermeme kültürü de; içki, sigara içmeyen bayla evlenmeme kültürü de vardı yani birzamanlar bu ülkede sigara, içki içmeyen baylar bayan dünyasına ait edilirlerdi.

Arda'nın 'Evli olmasaydım seni kaçırmazdım' sözü cinsel taciz değil bence.

Çünkü bir bayın bir bayanla tanışmak ya da evlenmek istemesi suç, yasak değil ki bunun da birçok yolu var, biri de bu tür şeyler söyleyip yakınlaşmaya çalışmaktır yani bekar bayların bekar bayanlarla, bekar bayanların da bekar baylarla tanışmak istemesileri suç, yasak değildir, ve insanlık bu iş için türlü yollar üretmiştir, türlü yollar icat etmiştir. Yani burada sorun Arda'nın o sözü söylemesi değil, evli olmasıdır ancak ülkemizde tuhaf ki zina suç, yasak değildir yani insanların bu tür sözlerinin suç olabilmesi için önce zinanın suç yapılması gerekir.

'Evli olmasaydım seni kaçırmazdım' sözü Arda'nın o bayanın evli olduğunu bilmediğini göstermektedir çünkü o bayanın evli olduğunu bilseydi 'Evli olmasaydın seni kaçırmazdım' demesi gerekirdi.

Ya da Arda o bayan övgü, iltifat etmek istedi ancak beceremedi ki bunda belki de üniversite mezunu olmamasının etkisi olmuş olabilir ki biliyorsunuz bizde hakaret olan bazı sözcükler bazı ülkelerde iltifat(övgü), onur, gurur, mutluluk sayılmaktadır yani tersi de.

Yani burada sorun o sözde değil; Arda'nın evli olmasında ve o bayanın evli olduğunu bilmemesindedir. Yani Arda evli olmasaydı, o bayan da evli olmasaydı sorun olmayacaktı çünkü bir bekarın bir bekarla tanışmak istemesi de, evlenmek istemesi de suç, yasak değil.

Arda belki de zengin, ünlü, genç ve kendine göre yakışıklı olmanın özgüveni ve şımarıklığı ile kendine göre olağan böyle birşey yaptı yani amaçı(amacı) asılmak bile değildi; yani belki de kendisi gibi zengin, ünlü kişilerden bayanların övgü beklediklerini sanıyordu ki popçuların peşinde koşan hayranlar buna örnektir, yani Arda belki de 'Poçuların arkasından koşuyorlar da topçuların arkasından neden koşmasınlar' kültürünün bir sonuçu ya da hatasıdır.

Cinsel taciz olayı çok ilginç bir konudur. Örnek ki Arda'nın 'Evli olmasaydım seni kaçırmazdım' sözü cinsel taciz sayılıyor da bikini, mayo, mini etek, mini şort, daracık şeylerle, açıksaçık şeylerle, cinsel sunumlu şeylerle, cinsel tahrikli giyimlerle ortalıkta, başkalarının yanında bulunmak neden cinsel taciz sayılmıyor? Yani birşeyi baylar yapınca cinsel taciz sayılıyor da, bayanlar yapınca cinsel taciz sayılmıyor mu? Böyle gerçek, doğru hukuk olmaz. Yani düşünün bir bay külotla ortalıkta dolaşınca suç işlemiş oluyor ancak bir bayan külottan farksız mini şortla ortalıkta dolaşınca suç olmuyor, bu çok tuhaf.

Ben Arda'nın o sözünün cinsel taciz olduğu savına hiç katılmıyorum; hele bu ülkede zina, eşcinsellik, bikini, mayo, mini etek, mini şort, sıtriptiz(striptiz) kulübüleri, pavyonlar, barlar yasal iken.

Bence Arda cehaletin ve nefsin sonuçu olarak yalnızca iltifat etmek istedi, içkinin de etkisi altında.

Yani bence Arda'nın suçlu olduğu konu cinsel taciz değil zina, o da ülkemizde suç değil zaten. Kaldı ki zina hukuku açısından da Arda'nın sözü zinaya değil zinaya teşebbüse girer ancak ki bu durumda ise kendisi ile karısını ilgilendirir ve topluma da Arda'ya olumsuz bir tavır göstermek düşer ancak.

Necdet Gürçiftçi
Bağımsız, özgür, bilimsel, tarafsız; hiçbir dini inançtan ve hiçkimseden yana olmayan dinli ve bilge
İnternette yayınlandığı zaman: 17.10.18/08.44

Dolandırıcı ve gizli topluluk olur. İşlerinin cinayet, soygun ve uyuşturucu satışının olduğu bilinmektedir. İki özerk çete arasında ittifak vardır. Uzun vadede önceden belirlenen bir amaca ulaşmak için belli bir yol izler.

- Murat Barış Çetin -

"Bilgi ve Bilgelik"