Çoğunlukla toplumun idaresi için gerekli maslahat ve tutulması gereken yolu ifade etmek üzere kullanılan  ‘’siyaset ve hukuk’’ terimleri,  toplumun idare edilmesi;  devletin işlerini üzerine almak ve yürütmek,  idari sistemi yürütme sanatı,  ceza ve cezalandırmak gibi otoriteleri ortaya koymaktadır. Siyasetin en yüksek seviyede olabilmesi için hukuka ve adalete kuşkusuz ihtiyacı vardır. Devlet ve devleti yöneten kimselerin gerek toplum gerekse diğer devletlerle olan ilişkilerinde takip edeceği yolu ortaya koymayı hedeflediğinde ‘’Dünya ve ahiret huzurunu elde etme yolu’’ ele alınmalıdır. Çünkü bizim inancımızda kimse kendisi için yaşamaz,  milleti ve kardeşleri için yaşar.  Menfaatçiliği öldürmenin yollarından biri de budur. Hadisi şerifte buyrulduğu gibi  ‘’Gerçek iman sahibi kişi,  kendisinin sevip istediğini mümin kardeşi için de isteyendir.  ’’ Ve insanların en hayırlısı da yine insanlara hizmet edenlerdir. Buyuran peygamberimiz insanları bu hayırlı işlere yönlendirmiştir. ’’Bir devlet adl ile yükselir zulm ile yıkılır’’ buyurmuştur.  Adalet nedir,  zulm nedir? Diye sorulduğunda; en zayıf insanın en güçlü olandan hakkını kolayca aldığı devlet adaletli devlet, en zayıf insanın en kuvvetli olandan hakkını alamadığı devlet zalim devlettir demiştir. Aynı zamanda adalet ile zulmü ayırma meziyetinden ‘’siyaset ve hukuk’’ doğmuştur.Yani devletin temelini adalet, hukuk üstüne oturtmuş olan ve bütün insanları Allah’ın yarattığı kutsal bir emanet gibi gören bir sistem, bir düşünceyi bizlere bırakmıştır.
              Siyasal toplumun oluşumundan bu yana insanların en çok uğraştığı konulardan biri toplumun nasıl yönetileceği konusudur. Yöneten-yönetilen ayrımının başlangıcında dayandırılabilecek olan siyasal toplumun yönetim yetkisinin kime ait olduğu sorunu, sürekli tartışma konusu olmuştur. Bu tartışma, siyasal egemenliklerin kime ait olduğundan ve bu bağlamda toplumdaki kaynakların dağılımında önemli kararların kimler tarafından verildiğini öğrenme-merak etme- yetisini de beraberinde getirmiştir.
            Hukuk ise siyasal alanın çerçevesini belirler. Parlamentonun nasıl oluşacağı, seçimlerin hangi esaslara göre gerçekleşeceği;  parlamentoda görüşmelerin nasıl yapılacağı, hangi temsilciye kaç dakika konuşma süresi verileceği, bir yasanın parlamentoda kabul edilmesi için nasıl bir çoğunluk gerektiği, devlet başkanının nasıl seçileceği, siyasal partilerin nasıl kurulacağı gibi meseleler hukuksal düzenlemelere konu olmaktadır. Oysa bu düzenlemelerin içeriğini oluşturacak olan her bir tercih, hiç kuşku yok ki siyasal bir tercih olacaktır.
            Siyasal otorite bir fikir, düşünce olmadan önce bir yönetim sistemidir. Bu sistem de toplumun fikirlerine ve ortaya koyduğu düşünceye göre şekillenmektedir. Aksi takdirde bir dikta rejimin eseri olan yönetenlerin bütünüyle kendi fikirlerini topluma zorla kabul ettirdiği sistem baş göstermektedir. Bu dikta yönetimin ise başta yönetenlere ve istihdam ettiği topluma büyük zararlar verdiği görülmektedir. Oysa ki hem yönetenlerin hem de yönetilenlerin hiçbir fark, ayrım gözetmeksizin bir İslam Hukuku üzerine kurulduğu sistemlerde devletin bekası ve toplumun sadakati son derece dikkat çekmektedir.Bu politikayı uygulayan Osmanlı Devleti, niteliği itibariyle bir Türk Devleti olmasının yanı sıra aynı zamanda İslami coğrafyanın da güçlü bir temsilciliğini yürüten bir Türk-İslam devletiydi.Bu iki olgunun Osmanlı üzerinde vücut bulması Osmanlı’daki hukuk sisteminin de çift başlı bir şekilde gelişmesini sağlamıştır.Bilindiği üzere Osmanlı Devleti özellikle 19.yüzyılın  başına kadar ki süreçte genelde örf’i ve şer’i hukuk temelli bir ‘’hukuk politikası’’ izlemiş ve bu politika Osmanlı’nın kültürler arası bir hukuk motifi oluşturmasında etkili olmuştur.Osmanlı düşünürlerine göre insan, hayatını sürdürmek için cemiyet hayatına muhtaçtır.Cemiyet hayatı; iş bölümü, adalet esasına dayanır, herkes, kendi kabiliyeti doğrultusunda mevkiine razı olur.Böylece düzenli ve mutluluk verici olur.Bunu sağlamak da padişahın görevidir.Karşılıklı yardımlaşma, nizamı sağlama ve toplumun ahenkli şekilde yönetilmesinin kurallarına ‘’siyaset’’ denir.Siyaset karşılığında ‘tedbir’de kullanan Osmanlıların, ikili siyaset tasnifi dikkat çekmektedir.Bu tasnif, siyaset-i ilahi ve siyaset-i sultani şeklindedir.Siyaset-i ilahi, tedbirlerin hikmet esasına göre alınmasıdır.Bu ölçüler, peygamberimiz tarafından bildirilmiştir.Ehl-i hikmet, bu siyasete siyaset-i ilahi derken, ehl-i şeriat ‘’şeriat’’ demiştir.Siyaset-i sultani ise padişahların koyduğu kurallardır ki bunun Osmanlı hukuk litaretüründeki karşılığı örftür.Buna siyaset-i akli de denmektedir.Osmanlı’da ulaşılmak istenen hedeflerden biri de Nizam-ı Alem’dir.Nizam-ı Alem için      Mehmet  Öz, kamu düzeni anlamında kullanıldığını, öz kavramla Osmanlı Devletinin düzeninin kastedildiğini, ayrıca,’’alemin ebedi ve ezeli yani değişmez bir düzeni olduğu en azından zımnen var sayıyor gibidir’’ demiştir.
Gelecekte oluşacak olan hukuk ve siyaset sistemleri fâni olan sistemlerin çok üstünde; bâki olan Allah’ın bizlere öğütlediği ve peygamberinin de emanet ettiği sistemler üzerine olmalıdır. Çünkü günümüz siyaseti ve hukuku fâni bir strateji üzerine oturtulduğundan ya değişecek ya da yok olup gidecektir.Ancak gelecekte Necip Fazıl’ın dediği gibi ’’Halka değil, Hakka inanan; meclisin duvarında -Hakimiyet Hakkındır- düsturuna hasret çeken, gerçek adaleti bu inanışta bulan ve halis hürriyeti Hakka kölelikte bulan bir gençlik…’’ olacağı için tarihte de görüldüğü gibi hem siyasi hem de hukuki anlamda gelişmeler dikkat çekecektir.Atacakları adımlar bir stratejinin çok üstünde olup; tüm dünya medeniyetlerinin temellerini oluşturacaklardır. Sisteme uyan değil, sistemi belirleyen olacaklardır. İdeolojileri tamamlanmış olan bir toplumdan ne siyasi fikirleri alınabilir ne de adalet düsturları. Çünkü ideoloji  insanın kazanabileceği üstün değerlerden biridir.Bir politikadır, bir devrimdir.Ancak hiçbir zaman ‘’birlik olmanın engeli’’ değildir. İnsanlar kendileri için hazırladıkları siyasi ortamda gelişirler. Her şeyden önce bir akıl oyunu olan ‘’siyaset’’, toplumlara bir sonraki adımları düşündürmeyi mecbur kılmaktadır.İnsanlar fikri olarak ayrılıklara düşebilirler hatta ‘’Sağcı-Solcu’’ ayrımı gibi ayrımları ‘’adaletsizce’’ tanımlanabilir fakat bu ayrım aynı ‘’Siyah-Beyaz’’ gibi olduğundan bir kültür karmaşasını bitirmektedir.Nitekim ‘’Siyah-Beyaz’’ın renk olduğu gibi bizim ‘’Sağcı-Solcu’’ görüşlü insanlarımız da her şeyden önce ‘’insan’’dır.Adaleti ve siyaseti en yüksek seviyeye getirecek olan da yine bu fıtrattır.Dünya, Hak çerçevesinde bâtılın egemenliğinden kurtarılıp yeniden tanzim edilmekten ve ‘’Yeni Bir Dünya’’ olarak gerçekleştirilmedikten sonra,  insanlık kurtulamaz.Gelecekte elbette çeşitli yöntemler yargılamalar, sistemler, mahkemeler oluşacaktır. Bu sistemleri, oluşacak tüm yenilikleri de yine aydın toplumumuz çıkaracaktır. Ve Erbakan Hocamızın bizlere emanet ettiği ‘’Adil Düzen’’ getirilecektir. Adil Düzen’in en temel kavramları ise her dinden, her kavimden ve her seviyeden bütün insanların birlikte barış ve bereket içinde yaşayacağı ve tüm temel hak ve hürriyetlerin sağlanıp korunacağı, İslami, ilmi ve insani yepyeni ve orijinal bir düzendir. İslamidir; Çünkü, sarih ayetlere, sahih hadislere ve icmai ummete dayalıdır. İslam barış ve bereketi esas almaktadır. İlmidir; Çünkü, akli delillere ve Müspet ilmin verilerine uygun hazırlanmıştır. İnsanidir: Çünkü, yalnız Müslümanları değil bütün insanları kapsamakta ve kucaklamaktadır. Adil Düzen; "Elmüslimune kerrecülil vahid "müslüman (insanların topluluğu) bir kişi (tek vücut) gibidir." hadisinin hikmet ve gerçeğine uygun olarak, toplum yapısı bir insan vücuduna benzetilerek hazırlanmıştır.İşte bizler hukukumuzu bu düstur üzerine, yek pâre vücut gibi olacağız.
              Tüm zalimlere korku olma adımlarını günümüzde atılan siyasi adımlar desteklemektedir. Mazluma el uzatmak ise bizlerin geçmişinden bizlere aşılanmıştır. Adaletimizi de bu şekilde tamamlayacağımız bir toplum oluşacaktır.Bin yıllık tarihimizi derin ayrıntılarına kadar araştıracak olan gelecek neslimiz; siyaset ve hukuk maddelerini Medine Sözleşmesi ve büyük tarihimizden belgelerle destekleyerek, bir yükselme devrinin ilk adımlarını atacaktır.Nitekim Medine Sözleşmesi en büyük siyaset ve hukuk üzerine maddeler içermektedir.Der ki: Bozgunculuk ve hakka tecâvüz yapılmayacaktır. Takvâ sâhibi mü’minler, içlerinden azgınlık eden, zulüm ve haksızlık yapmak isteyen, günah işleyen, düşmanlık eden ve mü’minler arasında karışıklık çıkaran kimseye karşı hep birlikte cephe alacaklar ve -o kendilerinden birinin evlâdı bile olsa- hepsinin elleri onun aleyhine kalkacaktır.Her zümre, esirlerinin kurtuluş akçelerini de -mü’minler arasında mâlum olan âdil esaslar dâiresinde- müştereken ödeyeceklerdir.Mü’minler, borçlu ve âile efrâdı kalabalık olanları kendi hâllerine bırakmayarak onların kurtuluş akçelerini veya kan diyetlerini -aralarında mâlum olan âdil esaslar dâiresinde- ödeyeceklerdir.Medîne içinde ve dışında güvenlik sağlanacaktır. Medîne’den çıkan da Medîne’de oturan da emniyette bulunacaktır. Bir zulüm veya suç işleyen kimse bundan müstesnâdır. Yahûdîler dîn hürriyetine sâhip olacaklardır. Yahûdîler kendi dinlerinde, müslümanlar da kendi dinlerinde olacaklardır. Bize tâbî olan Yahûdîler de hiçbir zulme uğramaksızın ve aleyhlerinde bir ittifak olmaksızın yardım göreceklerdir. Herhangi bir harp çıkarsa, taraflar birbirine yardım edeceklerdir. Yahûdîler, mü’minlerin yanında savaşa devâm ettikleri müddetçe, savaş masraflarına katılacaklardır. İki taraf da müşrikleri himâye etmeyecektir. Ne Kureyşliler, ne de onlara yardım edenler, hiçbir sûrette himâye olunmayacaktır.
Maddeleriyle Allah’ın resûlü müthiş bir adalet ve devlet yönetim sistemini bizlere bırakmıştır.
             Gelecekte olmasını istediğimiz sistemin ilk adımı devletimiz üzerinde yaşam süren bütün milletimize bir havuz oluşturmaktır. Bu havuzdan milletimizin ihtiyacı olan insanları alabilecek; yurtdışındaki, zulüm altındaki, milletlere de gönderebilecektir.Bizler hakiki anlamda bir cihan medeniyetinin ilk adımını dünyadaki zulmü bitirerek başlatmalıyız.Onların ne derdi varsa ilk devası olacak olan bizler olmalıyız.Nitekim insanlık bir hukuksuzluk ve siyasetsizlik altında ezilip gidiyor.Buna dur! Diyecek medeniyetimiz, çok uluslu bir imparatorluk haline de gelebilecektir. Siyasetimiz, asla bitmeyecek ve kültürler arası bir siyaset ve hukuk motifi oluşturacak olan milletimiz, aynı zamanda tüm medeniyet aleminin temel yapı taşlarının başlangıcı olacak, tüm dünyaya İslam sistemlerini uygun bir biçimde ayrıştıracaktır. ’İnsanı severiz yaradan dan ötürü’ anlayışıyla devletimiz; geçmişte olduğu gibi gelecekte de çok uluslu bir imparatorluk şekline gelecek ve İslam hukuku ve siyasetiyle üstünlük sağlayacaktır. Nitekim bu üstünlük geleceğimizin almış olduğu bir üstünlük değil; Allah’ın bizim ulusumuza yazmış olduğu kaderdir. Her şey değişebilir, şaşabilir ama kader asla şaşmaz.

           Bizlere muhalefet olacak, savaş girişimleriyle, darbe girişimleriyle durdurmaya çalışacak olan ülkeler çok olacaktır. Hatta onlarla son savaşımız olacağını, yıkılacağımızı bile söyleyenler olacaktır. Ancak tarihimiz göstermiştir ki, bize son savaşınız olacak diyenlerin son savaşları yine bizimle olmuştur. Unuttukları dustür ise bizim siyasetimiz ve adaletimizde biz yalnızca temsilciyiz, bizden de geçecek ve bâki olarak devam edecektir.

Emine Erdoğan’la samimiyetiyle bilinen Sibel Eraslan, “Saadet Partisi ve Saadet Partisi’nden bazı taşınmalar” başlıklı köşesinde, Saadet Partisi’nin son mahalli seçimlerde özellikle İstanbul ve Ankara'da kilit rol oynadığını kabul etti. “Saadet'in oyları AK Parti'de olsaydı, bu son krizleri yaşamayabilirdik” diyen Sibel Eraslan sözlerinin devamında, “Saadet inatçılık etti, gitti CHP ile ortaklık etti. Ama AK Parti de hatalıydı, Saadet’i yeterince ciddiye almadı, hatta zaman zaman kırıcı dışlayıcı oldu. Saçma sapan bir inat uğruna İstanbul ve Ankara'da bu depremi yaşadık” dedi. Haklı tarafı var. Saadet’in “particik” olarak görüldüğü, küçümsendiği, ciddiye alınmadığı, zaman zaman hakaret edilip dışlandığı fakat kilit parti olduğu doğrudur. Fakat ben neredeyse Tayyip Bey kadar eski bir Milli Görüş’lü olarak diyorum ki Sibel Hanım Saadet’i iyi tanımıyor. Saadet marjinal bir partidir. Mensupları içinde bulundukları teşkilatı bile bir “parti” olarak değil, bir “dava” olarak görürler ve davada asla “inat” yer almaz. Böyle örgütlerde beğenirsiniz ya da beğenmezsiniz, oy verirsiniz ya da oy vermezsiniz “inat” değil, “Allah rızası” esas alınır. Allah’ın rızasına uygunluğunu elbette tartışabilirsiniz. Ama niyetleri budur; inat değildir. CHP ile ortaklık etmesi iftiradır. Hiçbir Saadet’li CHP’ye oy vermez. 31 Mart’ta yapılacak yerel seçimlere 1389 seçim çevresinde tek başına seçime girdiği halde yani Türkiye’nin her yerinde tek başına seçimlere giren tek parti olduğu halde hala “ortaklık yaptığı” bilgisizliği veya eğer bilerek söyleniyor ise yalan ve iftirası kol geziyor. Adil olmak gerekirse siz, “Saadet'in oyları AK Parti'de olsaydı” derken, Saadet’liler de “Onlar bizi böldüler; onların oyu bizde olsaydı” demekteler. Yanlış tahlillerle Erdoğan’ı hep yanılttınız… Zarar verdiniz…

Sibel Hanım sözlerinin devamında, “…Jest sahibi ve centilmen kişiliği ile tanıdığımız Temel Bey'in Kıbleye yönelip namaza duracak insanlar için açılmış bir camiyi eleştirmesini anlayamadım ben. Vallahi çok üzüldüm. Tamam ayrı partilerdensiniz. Tamam mimari zevkini güzel bulmadınız. Tamam da. Cami, İslam mührüdür…” derken başta kendini yanıltmaktadır. Sibel Eraslan, Karamollaoğlu’nun caminin mimari zevkini güzel bulmadığını nerede çıkarmıştır? İfadelerini öyle kullanıyor ki, onun zannına göre bütün Türkiye ATV, TRT izliyor kimse Temel Beyin neyi eleştirdiğini dinlemedi… Onun eleştirisi ücra ve uç bir yerde o kadar büyük bir camiyi israf görmesi. Nüfus yoğunluğunun olduğu bir yerde yapmana bir şey demiyor. İsraf görüyor. Yoksa kendisinin camilere antipati duymayacağını bütün Türkiye bilse gerek… Saptırma var. Fakat her saptırma Reis’e de zarar veriyor. Reis’e ne faydalı olur biliyor musunuz? Dürüstlük ve şeffaflık. Reis’in, “Kimsenin gözünün yaşına bakmayacağım, tepeden tırnağa değişim olacak. Ama bunu gazete köşelerinde yazanlarla, troller istedi diye değil vatandaşın mesajı doğrultusunda gerçekleştireceğiz” demesi hoşuma gitti. Erdoğan’ın bu sözleri “2002 politikalarına dönüş” olarak yorumladı…

Erdoğan ve arkadaşları ekonomide “faizci kapitalist düzeni” yürüterek asla olumlu sonuç elde edemez. Faizin ve düzeni Allah ve Resulüne açılmış bir savaştır; bunu onlar da biliyorlar. 2019 yılı bütçesine koydukları 117 milyar faiz gideri haramdır. Erdoğan ve arkadaşlarının 17 yıllık iktidarları döneminde yaklaşık 300 milyar dolar faize para ödemiş olmaları vebaldir.

Dün melek gibi gördükleri ve ne istedilerse verdikleri FETÖ’yü bugün şeytan ilan etmek zorunda kalmaları, dün çözüm sürecinin masum tarafı olarak gördükleri HDP’yi bugün ülkeyi tehdit eden en büyük şeytan olarak takdim etmeleri, işine geldiğinde bunlardan aday gösterip milletvekili, bakan ve belediye başkanı yapmaları; fakat rakipleri bunu yaptığında “ezan, bayrak, vatan ve millet düşmanı” olarak ilan etmeleri, büyük şeytan ABD ve İsrail’i görmezlikten gelmeleri ve milleti kutuplaştırmaları yine de genel oyu etkilememiştir.

Milli Görüş gömleğini çıkarıp “muhafazakâr demokratlık” gömleğini giymeleri onların oyunu olumlu etkilemiştir. “Siyaset işi ABD’siz olmuyor, bundan böyle ABD ve İsrail stratejik ortak olarak görülecektir” deseler de, “Faiz dünya gerçeğidir, bundan böyle faize karşı bir mücadele yapılmayacaktır” deseler de bu değişmedi. AK Parti ile MHP adeta “iki lider, tek parti” gibi olsalar da böyle.

Elbistan Şeker Fabrikası satıldıktan sonra sürekli çiftçi aleyhine haberlerle gündeme gelmişti. Fabrika yönetimi, maliyetleri düşürmek için devletteyken yapılan toprak siloları yapmadığından dolayı çiftçinin pancarı kış günü tarlada kalmıştı. Çiftçi bu yıl ilk kez çamurun içinden ağır iş makineleriyle pancar taşımıştı. Tarlada yaşadığı bu mağduriyet yetmemiş gibi çiftçinin küspesi ile nakliye parasına da göz dikilmişti. Devletteyken takır takır ödenen küpse ve nakliye paraları da çiftçiye kavga dövüşle bir kısmı ancak ödenmişti. Ak Parti hem de ittifaksız olarak seçimlere girdiği Elbistan’da %46,40 oy aldı. Çiftçinin mağduriyeti bitmese de fark etmiyor. Fabrika yönetimi, çiftçiden ‘ne koparabilirsem kardır’ anlayışıyla hareket etse de fark etmiyor. Çiftçi üzerinden üç kuruşun hesabını yapan ve çiftçiyi mağdur eden fabrika patronu Birol Mutlu borsada yüklü miktarda hisse alıp satan büyük bir ‘borsacı’ olan Birol Mutlu, bir günde 175 milyon liralık hisse alsa da Elbistanlı Ak Parti’yi seviyor. Çiftçinin üç kuruşluk küspe parasını vermemek için kılı kırk yaran iş adamı borsada milyonlarla oynasa da milletin umurunda değil. Millet bunu anlayana kadar atı alan Üsküdar’ı geçer. Borsa üzerine yayın haber sitelerinin iddiasına göre bu işadamının borsada işlem gören şirketlerin finansal tablolarını ve SPK’ya bildireceği olumlu gelişmeleri herkesten önce öğrenme konusunda yeteneği büyük. Düşük fiyattan topladığı hisseleri, şirketle ilgili olumlu gelişme gerçekleşince yüksek fiyattan elinden çıkarıyor. KAP’a gönderilen duyuruya göre Elbistan Şeker Fabrikası’nı bünyesinde bulunduran Mutlucan Şeker’in Yönetim Kurulu Başkanı Birol Mutlu, bir günde 65 milyon lot Kardemir hissesi aldı. Bir günde alınan hissenin parasal değeri ise yaklaşık 175 milyon lira ediyor. 19 Mart itibariyle Kardemir’in yüzde 7.87 hissesi Birol Mutlu’nun üstünde görünüyor. Hatta Birol Mutlu’nun borsadaki operasyonu sadece Kardemir ile sınırlı değilmiş. Birol Mutlu, Vestel hisselerini 5 lira seviyelerinden alıp 11 lira seviyesinden satmış. Sonra da Kardemir hisselerini toplamış. Elbistan’da çiftçi, fabrika yönetimiyle ilgili yaşadığı güven sorunundan dolayı bu yıl pancar ekip ekmeme konusunda büyük bir kararsızlık yaşıyor diye Tarım ve Orman Bakanlığı’ndan bir heyet Elbistan’a giderken, fabrika patronu sert alım ve satımlarla borsayı sallamakla meşgul. Ak Parti bu kişiye müeyyide uyguladı mı? Erdoğan birçok işadamına söz verdirdiği gibi buna da verdirdi mi? Seçimde değişen oldu mu?

Tarım Kredi Kooperatiflerinin genel kurulu öncesinde Türkiye’nin dört bir tarafından gelen çiftçiler, Külliye’de düzenlenen ‘Çiftçi Buluşması’nda Cumhurbaşkanı Erdoğan ile bir araya geldi ama Çifti Buluşması’nda çiftçinin en önemli gündem maddesi yani Tarım Kredi Kooperatifleri ortaklarının en büyük sorunu olan ticari faizle kredi kullanma konusu hiçbir şekilde gündeme bile gelmedi. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konuşmasının öncesinde Tarım ve Orman Bakanı Bekir Pakdemirli ile Tarım Kredi Kooperatifleri Genel Müdürü Fahrettin Poyraz, bir konuşma yapmasına rağmen bu temel soruna hiç değinmediler. Bu sorun Cumhurbaşkanı Erdoğan’a söylenmedi bile. Cumhurbaşkanına sorunla gitmemeyi tercih ettiler. Tarım Kredi Kooperatifleri’nden tarımsal kredi kullanan çiftçiler, bu krediyi ticari faiz oranı ile kullanmak zorunda bırakılıyorlar. Çiftçinin kanayan bu yarası konusu Tarım ve Orman Bakanlığı’nın ve Tarım Kredi Kooperatifleri Genel Müdürlüğü’nün gündeminde yok. Bugüne kadar yüksek faizle üretim yapmaya mahkûm bırakılan çiftçiler her şeye rağmen Ak Parti belediyesini tercih ettiler.

Çiftçi Buluşması’nda Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın çiftçinin kullandığı kredilerin geri ödemeleriyle ilgili verdiği oran ilginçti. Erdoğan, 2018’de çiftçiye Ziraat Bankası aracılığıyla 32 milyar lira, Tarım Kredi Kooperatifleri aracılığıyla ise 6.4 milyar lira kredi kullandırıldığını, bu kredilerde geri dönüş oranının ise yüzde 98, 99’larda olduğunu dedikten sonra, şu ifadesini ekledi: “Benim çiftçim kullandığı kredinin üstüne yatmıyor, zamanı geldiğinde ödüyor.” Tarım Kredi Kooperatifleri Genel Müdürü, Erdoğan’ı yanıltıyor; çünkü yaşanan krizden dolayı büyük firmalar bile konkordato ilan ederken, çiftçinin kullandığı kredilerin geri dönüş oranı nasıl oluyor da yüzde 98, 99’larda gerçekleşiyor? Eğer bu oranlar doğruysa kullandırılan kredi ne kadar ötelenmiştir? Ötelenen kredi miktarı çiftçinin gerçek durumunu sergiler. Kâğıt üstünde çiftçinin ödeyemediği krediyi, yeniden kredi kullanmış gibi gösterip ötelemek sorunu gidermez. Çiftçinin sırtından trilyonları götürenlere ve kamunun malını yağmalayanlar hesap vermelidir.

Eski Bakan Ahmet Eşref Fakıbaba döneminde et fiyatlarındaki artışa karşı dar gelirli vatandaşın daha ucuz et tüketmesi için ‘ucuz et projesi’ gündeme getirilmişti. Hükümette bu projeyle et fiyatlarının düşeceğini, dar gelirli insanların da rahatlıkla et tüketebileceklerini söylemişlerdi. Cumhurbaşkanı Erdoğan bu projeyi çok önemsemişlerdi. Ucuz et için gerekirse et ithalatından bile çekinmeyecekleri hususunda kararlı idi. O dönemin Tarım Bakanı Fakıbaba da bu projeyle dar gelirlilerin kesinlikle ucuz et yiyeceklerini iddia etmişti. Mevcut Tarım ve Orman Bakanı Bekir Pakdemirli de ucuz et projesine sahip çıkarak, ucuz eti sosyal sorumluluk olarak gördüklerini ve bu projeyi devam mümkün mertebe devam ettireceklerini söylemişti. Bu proje ne oldu? Ucuz et ne oldu? Et ve Süt Kurumu’ndan aldıkları karkas eti üç tane markete paketleyerek veren birkaç aracı firma köşe olmadıysa vatandaş ete mi doydu?  Yerli üreticiye oldu? Hem yerli üretici feryat etti, hem  Tarım ve Orman Bakanlığı oralı olmadı, hem de vatandaş oyunu verdi. Vatandaş ne yaparsa yapsın Ak Parti’yi seviyor. Bu sevgi artık bir karşılık bulmalı; tek taraflı sevgiye dönüşmemeli.

Ucuz et meselesi bazı yayın organlarınca ayyuka çıkınca Bakanlık ucuz et kapsamında üç markette satılan etleri incelemeye aldı ve aracı firmaların kamuyu dolandırdığını, marketlere de sözleşmeye aykırı hileli et verdiklerini tespit etti. Bunun üzerine aracı firmaların devreden çıkarılmasına karar verildi. Hatta aracı firmaların teşhir edileceği bile söylenmişti ama her nedense bundan vaz geçildi. Araya giren el; fakir fukaranın ekmeğine göz diken, hükümetin projesini suiistimal eden, kamuyu dolandıran, proje üzerinden haksız kazanç elde eden ve en önemlisi marketlere hileli et veren bu ‘et çetesiyle’ Tarım ve Orman Bakanlığı yeniden masaya oturarak hem de Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın domates, biber, patlıcan terörüne karşı mücadele başlattığı bir dönemde sözleşme imzaladı.

Domates, biber, patlıcan terörü önemliydi de fakirin ekmeğine göz diken ‘et çetesi’nin yaptıkları önemsiz miydi? Neden hiçbir işlem yapılmadı? Bu ‘et çetesinin’ yaptıklarından Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bilgisi var mı? Neden teşhir edilmediler? Hükümetin fakir fukaranın et yemesi için başlattığı projeyi suiistimal eden bu firmalarla neden yeniden sözleşme imzaladı? Mutlaka tatmin edici bir cevabı vardır…

Erdoğan Çorum’da şeker fabrikalarının özelleştirilmesinden sonraki ilk mitingini yapacakken, “bakalım” dedim, “özelleştirmelerin sonuçlarıyla ilgili olarak Çorumlulara neler söyleyecek?” Şeker fabrikasıyla ilgili tek bir cümle kurmadı. Ak Parti Çorum İl Başkanı Yusuf Ahlatçı ile Çorum Belediye Başkanı Zeki Gül, miting öncesinde satılan Çorum Şeker Fabrikası’yla ilgili Cumhurbaşkanı Erdoğan’a olumlu cümleler içeren bilgi notu vermek için sahada araştırma yapmışlar ama saha çalışmasında durumun vahim olduğunu görünce bu bilgi notundan vazgeçmişler. Bu iki kişi halktan o kadar kopmuşlar ki satılan şeker fabrikasının ilde ne kadar derin yaralar açtığını bugüne kadar görememişler. Allah’tan böyle bir saha çalışması yapmak akıllarına gelmiş de Erdoğan’ı açığa düşürmekten son anda vazgeçmişler. Miting sonrası Cumhurbaşkanı Erdoğan Çorum Belediyesi’ni ziyaret etmişti. Belediye Başkanı Zeki Gül’ün fabrikanın satılmasıyla birlikte çiftçinin ve işçinin nasıl mağdur edildiğini ve ilde ciddi bir tepkinin olduğunun bilgisini Erdoğan’a verip vermediğini bilemiyorum ama Çorum’da yaşanan bu durum, şeker özelleştirmesinde durumun vahametini gözler önüne seriyor. Hâlbuki özelleştirme öncesinde kimsenin mağdur olmayacağı ve çiftçinin bu özelleştirmeden kesinlikle karlı çıkacağı söylenmişti. Ancak gelin görün ki, daha üzerinden bir yıl geçmeden vaatlerin hepsi boş çıktı. Ülkenin Cumhurbaşkanına tepkiden çekinildiği için satılan fabrikayla ilgili bilgi notu bile verilemedi. Sadece Çorum Şeker Fabrikası değil, satılan 10 şeker fabrikasının olduğu bölgede mağdur edilirken çalışanların da kimi emekli edilerek işten çıkarıldılar kimi ise diğer illere tayin edilerek ailece mağdur edildiler. Çiftçinin asıl mağduriyeti pancar paraları ödenmeye başlandığında ortaya çıkacaktır. Çünkü satılan fabrikalarda polar oranı düşük hesaplandığından çiftçi, açıklanan pancar taban ücreti (235 TL/ton) üzerinden paralarını alamayacak. Özelleştirmenin acı faturasını işte asıl o zaman herkes daha iyi anlayacak. Çiftçinin, işçinin, tarımın, hayvancılığın aleyhine olan bu özelleştirmenin zeminini hazırlayan Özelleştirme İdaresi Başkanı Ahmet Aksu’dur.

İşte sonuç: HDP’ye Amerika’nın desteği ve AKP’nin gafletiyle bir zamanlar yüz verilmiş olduğu için PKK’lılar Suriye’de devleti azarlamaya ve ayarlamaya cüret eder hale geldiler. Fetullahçılar bu ülkenin başına bela edilmiştir. Doğu Türkistanlı sahipsizlerin, Filistinli gelinlerin, Yemenli çaresizlerin, Suriyeli gariplerin, Iraklı yetimlerin nedeni olma. Türkiye'de şu anda domuz gribi salgını yaşanıyor; komşularımızı kırıp geçiriyor ama medyada “tık” yok; domuz gribi aşımız bile yok. Birçok ilaç bulunamıyor. Hormon ilaçlarında, radyolojik tetkiklerde kullanılan ilaçlarda, özetle hemen her ilaç türünde sıkıntı var. Hükümet 2004’ten beri Avrupa’dan uzuz ilaç seçiyor; ama aynı markanın şurubunun tadı bile farklı oluyor. İlaç hangi ülkede ucuz ise o ülkenin fiyatını esas alıyor ama ilacın kalitesi düşüyor. Aspirin Almanya’da diye Almanya’nın fiyatını seçiyor ama Almanya kendi ilaç üreticisini kolluyor, sübvanse ediyor. İlaçta dışa bağımlıyız; ilaçlarımızın % 60’ı ithal; en çok satılanların ise % 95’i ithal. Dünyanın en pahalı benzinini, elektriğini, doğalgazını, ilacını kullanıyoruz. SSK’nın ilaç fabrikası niçin kapatıldı? Neden bir yandan yerli ilaç fabrikaları kapatılırken yerlerine alış veriş merkezleri açıldı? Diğer yandan askeri ilaç fabrikalarımız bile iyi durumda değil.

Biz bu durumu tarihe kaydederken yarın “biz demiştik” deme hakkına sahip olacağız… Öylesine garibanın hakkı yeniyor ki onlarla aynı dünyada şahit ama salahiyetsiz yaşadığımdan, Allah’a uyardığım insanları ve bu yazdıklarımı ahrette şahit tutacağım…

Gerçek ki Türkiye için de tüm dünya için de tek doğru yönetim biçimi siyaset değil felsefe, bilim, ve dini tanımlayan Din hadisileri birleşik yönetim biçimidir; çünkü siyaset hem cehalet ve nefstir hem hükümdarlığın takım elbiseli, kıravatlı(kravatlı), sinekkaydı tıraşlı(traşlı), rugan ayakkabılı halidir hem de toplumların, insanlığın gerçekleri ve doğruları anlamasını önlemeye çalışan bir duvardır; sonra da gel siyasetten hayr bekle. Yani açık ki doğru felsefeyi, doğru bilimi, doğru eğitimi, doğru üniversiteyi, doğru üniversiteliliği ve Din hadisileri'ni yani doğru dini henüz bilmeyen insanlık ne istediğini, ne yaptığını bilmez bir hal içindedir; çözüm diye gerçekte özel sektörün cafcaflı dalkavukluğu olan siyasetin peşine takılmıştır. Gerçek ki siyaset akıla da, mantığa da, vicdana da, ahlaka da, insanlığa da, felsefeye de, bilime de, dine de aykırı ve artık tarihin çöplüğüne atılması zorunlu olan bir haldir, meslektir, geçim kapısıdır, ekmek kapısıdır tıpkı ayı oynatıcılığı gibi. Yani demokrasi diye ya da çözüm diye felsefeye, bilime, Din hadisileri'ne, düşünürlere(filozoflara), alimlere, alimelere, bilgelere değil de siyasete sarılmış bir toplum ya da dünya 'Ben belamı arıyorum'a sarılmış gibidir.

Akp'yi somut yani maddi yani nesnel açıdan iktidar yapan şey açık ki savlara göre Abd ve 'Ne istediniz de vermedik' denilen Gülen cemaati idi yani bu ikisi olmasa Akp'nin kurulmasına bile anayasa izin vermezdi; Akp'yi soyut yani manevi yani ruhsal açıdan iktidar yapan şey ise toplumun ilk kez ucuz bilgisayar, ucuz internet, ucuz beyaz eşya; herşeyi küçük taksitlerle satın almayı sağlayabilen kıredi kartı denilen şey; en pahalı evleri ve en pahalı arabaları bile satın almayı sağlayan banka kıredileri ile buluşması idi ki bunu sağlayan şey de Abd ve Çin'dir yani kıredi kartı teknolojisini ve mortgage yöntemini yaratan Abd ile ucuz mallar üreten bir dünya olan Çin'dir; ve Akp'nin bunların üzerine konması, bunları sanki kendisi yaratmış, kendisi yapmış, Akp olmasa bunlar olmazmış izlenimi, algısı yaratmasıdır; yani Akp'nin toplumda var olan teknolojik ve maddi bir açlığı, yoksunluğu Abd ve Çin sayesinde tatmin etmesi ve bunu da toplumun Akp'ye borçlu olduğu algısını yaratmasıdır; ancak toplumlar maddi açlıklarını, maddi yoksunluklarını giderdikçe artık maddiyat değil mantık, ahlak gibi şeyleri düşünmeye, istemeye başlarlar; yani örnek ki hiç robot oyuncağı olmayan çocuklara bedavadan ve sınırsız miktarda robot oyuncaklar vereceğini söyleyen birinin peşine kolayca takılabilir çocuklar; yoksul, fakir, olanaksız toplumlara da ucuz bilgisayar, ucuz inernet, her istediklerini kıredi(kredi) kartı ile düşük taksitlerle asatın almak, en pahalı evleri ve arabaları bile banka kıredisi ile satın almak olanağı ya da hakkı vereceğini söyleyenlerin peşlerine takılır o toplumlar ki bu taktiğin ilk uygulanması Tansu Çiller zamanında 'Herkese bir ev, bir araba' sözüdür oysa daha önceleri siyasetçiler böyle bireysel yaklaşımlar yerine ekonomiye, genel hayata yaklaşımları ile kendilerini seçtirmeye çalışırlardı; yani düşünün ki hep 'Yol yapacağız, okul yapacağız, fabrika yapacağız' denilen bir topluma aniden, birden 'Hepinize bilgisayar, internet, beyaz eşya, ev, araba' satın alma olanağı vereceğiz' deniliyor, bu durumda o toplum bireylerinin halleri çılgına dönmek biçiminde olur ancak. İşte Akp bu yöntemi yaptı, uyguladı hep. Ancak toplumların açlıklarını, yokluklarını tatmini içeren durum bence en çok 20 yıl sürebilir, yani yirmi yol sonunda toplumlar artık maddi şeylere, nesnel şeylere doymuş olurlar yani örnek ki 20 tane robot oyuncağı olan bir çocuğa bir tane robot oyuncak sözü vermek o çocuğu hiç etkilemez ancak hiç robot oyuncağı olmamış ve olamayacak bir çocuğa 20 robot oyuncak sözü vermek o çocuğu çılgına çevirebilir. Bu hale eskiden 'Toplum mühendisliği' denirdi, şimdilerde ise 'Algı operasyonu' deniliyor. Yani toplum artık en pahalısından bile bilgisayara, ceptelefonuna(cep telefonuna), beyazeşyaya(beyaz eşyaya), televizyona doymuş durumda; ev ve ve araba sahibi, sahibesi olanlar bu şeylerin satışı artık durgunluk noktası yaratacak kadar bir doymuşluk içinde oysa bundan 20 yıl önce işçiye, memura, memureye 'Ceptelefonun olacak, laptopun olacak, ucuz internetin olacak, bulaşık makinan(makinen) olacak, Led televizyonun olacak' denilse gülerlerdi, inanmazlardı şimdi ise görülmekte ki çöpler tüplü renkli televizyon dolmuş durumda yani bundan 20 yıl önce insanlara 'Renkli televizyonlarınızı çöpe atacaksınız' denilse gülerlerdi. Yani gerçek ki insanların ve toplumların maddi açlıkları, maddi yoksunlukları üzerine kurulu yaklaşımlar sonsuza kadar zafer sağlamaz; örnek ki Avrupa'da insanlara 'Size ceptelefonu, laptop, led Tv vereceğiz' denilse gülerler, oy vermezler çünkü maddi olarak doymuşlardır ve artık beyinsel, kültürel, mantıksal, soyut şeyler arama aşamasına girmişlerdir ancak Afrika'ya bir Tır(tır) bedava laptop, ceptelefonu, bulaşık makinası, çamaşır makinası, Led Tv giden biri en kötü olasılıkla bir yerin belediye başkanlığı seçimini kazanabilir. İşte Akp'nin düşünemediği ya da anlayamadığı konu budur. Yani artık toplum keyif aşamasına doymuş, keyif aşamasını bitirmiş ve 'Ya siz ne yapıyorsunuz?' diye sorma aşamasına gelmiştir.

Genel seçimlerde görünüm şöyle idi: Akp oyları en yüksekten yani %70'lerden başlar ve aşağı doğru yani %50'lere inerdi; 2019 mart yerel seçiminde ise Akp'nin başladığı oy oranı daha aşağıda idi yani bu durumda sandıklar açıldıkça Akp oyları daha yukarı değil daha aşağı gidecek demekti, ve görülen ki bunun sonuçunda Akp Ankarayı bile kaybetdi(kaybetti), ve İzmir'i bile kazanamadı. Yani genel açıdan baktığımızda Akp oylarının bundan sonra oldukça aşağıdan başlayacağı ve oldukça aşağılara gideceği yönündedir.

Bunca demokrasiye, hukuka, medeniliğe, adilliğe, vicdana, dürüstlüğe, akıla, mantığa, dini tanımlayan Din hadisileri'ne aykırılığa; siyasi hileye, yalana, siyasi kandırmaya, siyasi kurnazlığa karşın görülmekte ki 2019 mart yerel seçiminde Akp oldukça başarısız bir hal içine girmiş bulunmaktadır

Bence Akp başkanı Erdoğan'ın en büyük amaçı(amacı) İzmir'i almaktı; ve açık ki bu konuda yandaş bankalardan yandaş örgütlere kadar tüm alanlardan İzmir'e akın edildi ancak görülen ki yine başaramadı. Yani bence özelde Erdoğan'ın, genelde Akp'nin en büyük amaçı Ankara ve İstanbul değil İzmir idi çünkü açık ki Ankara'yı ve İstanbul sorun olarak görülmüyordu ancak ortada ki Akp İzmir'i kazanamadığı gibi elindeki Ankara'dan ve İstanbul'dan da olmuş durumda; İstanbul'da Akp-Chp başabaşlığı bile Akp'nin zaferi değil hezimetidir gerçekte çünkü İstanbul için bakanlık yapmış ve koskoca Tbmm başkanı Binali Yıldırım'ı aday göstermişdi.

Akp'nin Ankara hezimeti de büyük çünkü Ankara belediye başkanlığı için de bakan Mehmet Özhaseki'yi aday göstermişdi.

Akp'nin İzmir'deki hezimeti ise tümünden de çok büyük çünkü İzmir için yandaş bankalardan özel sektöre kadar bir alanı seferber etmiş ve yine bir bakanını belediye başkanı adayı göstermişdi.

Akp cumhurbaşkanından belediye başkanı adayılarına(adaylarına), yandaş medyasından edevletin ekonomik olanaklarına kadar; 2019 mart yerel seçimi için tüm kadrosu ve en büyük güçle akına geçmişdi ve hal o ki zafer yerine hezimet kazandı. Yani bu seçimde Millet ittifakı'nın oylarının Akp oyları ile başabaş gitmesi bile Akp için hezimet olurdu; ancak görülen ki Millet ittifakı Akp'yi sollamış bile.

Hal göstermekte ki ülkede Akp 16 yıllık mutlak bunca egemenliğine karşın toplumu, milleti durgunlaştıramamış, kaderine boyuneğer(boyun eğer) bir hale getirememiş, Akp'ye boyuneğer, üzerine Akp'ce örtülmüş ölü toprağını benimser duruma getirememiş durumdadır; ve toplum buna zıt olarak artık bir de Akp'ye zıt yönde harekete geçer hale gelmiş durumda gibidir yani bırakın kazanmayı, zaferi, Akp kendi oylarını bile koruyamamış bir hale gelmiş durumda gibidir ki bu hal, bu görünüm sanki toplum üzerindeki ölütoprağını(ölü toprağını) atmaya başlamış bir görünüm sunmaktadır.

Evet Akp dağı sonunda bir dağ daha değil fare doğurmayı başardı.

Evet sonunda toplumun üzerine maddiyatın ya da Akp'nin döktüğü ölütoprağı kalkıyor olabilir. Yani düşünün; Müslüman ya da dinli olduğunu söyleyen bir toplumun ülkesinde hem genelevler, çıplak pılajlar(plajlar), eşcinsel evlilik serbestliği, zina serbestliği, çıplaklık serbestliği var hem de devlet bekası uydurması altında bebek kardeşlerini, çocuk kardeşlerini, çocuk torunlarını, öz annelerini, öz babalarını bile öldürtmekten çekinmemiş; ekonomisi üretime değil başka ülkeleri sömürmeye dayalı, sömürgeciliğe dayalı Osmanlı hanedanlığı'nı baştaçı etmiş bir Akp'yi baştaçı etmek gibi akıla, vicdana, insanlığa, mantığa aykırı tuhaf bir hal var, ve bu tuhaf halin üzerine ceptelefonundan bilgisayara, kıredi kartından internetten alışverişe kadar sayısız bir maddi bolluk serilmiş, ülke, toplum bu tuhaflığı, bu çelişkiyi, bu tutarsızlığı görmesin, anlamasın, fark etmesin diye.

Necdet Gürçiftçi
Bağımsız, özgür, bilimsel, tarafsız; hiçbir dini inançtan ve hiçkimseden yana olmayan dinli ve bilge
İnternette yayınlandığı zaman: 1.4.19/09.58

(Öteki yazılarımı 'www.siir-defteri.com'da okuyabilirsiniz)