Uzun bir hastalık dönemi yaşadım.. Ziyarete gelen, telefon ile hal hatır soran herkese çok teşekkür ediyorum.
Özellikle bu hastalık döneminde dikkatimi çeken bir insan modelini yazmak istedim. Sanıyorum bu modelden herkeste bir veya birkaç tane olmuştur..
Bu modele, içinde yaşadığım sıkıntının ne olduğunu, hastalığımın süreçlerini bir türlü anlatamadım. Bunun nedeni karşımdakinin anlayış, kavrayış eksikliği veyahut benim kelimelerimin kifayetsizliği değildi. Ben ne zaman hastalığımı anlatmaya başlasam, o, ya kendinden ya çocuğunun ya da eşinin hastalıklarından bahsediyordu. Konu bir türlü bana gelemiyordu. “Nasılsın, nasıl oldun? Doktor ne diyor?” gibi sorular soruyordu ama tam ben anlatacakken, başlıyordu kendinden anlatmaya. O tip kişilerin beni arayıp sormalarını istemiyordum. Kendince benimle ilgilendiğini düşünüyor, bana zaman ve emek harcadığını düşünüyordu muhtemelen. Aslına bakarsanız sadece kendi ve yakın çevresindeki hastaları bana anlatıyor enerjimi iyice düşürüyor ve beni farkında olmadan sinir ediyordu. Bunu fark edince kendimi anlatma yarışına girmekten vazgeçtim. Bu tip insanlar aradığında kısa cevaplar verdim. Biliyorum ki kıvranıyor kendini ve kendi çevresinde olanları anlatmaya... Ben sordum bu sefer:
-Sen nasılsın? Çoluk çocuk nasıl? Gerisi geliyordu zaten.. Ben rahat, o rahat.. Oh mis!
Bazı insanlar böyledir. Sen hasta olursun, ya kendisi ya da çoluğu çocuğu senden daha hastadır; senin altından kalkamadığını düşündüğün bir sıkıntın vardır, bu da dert mi canım, onun sıkıntısı seninkinden kat ve kat büyüktür.. Ne kadar derdin tasan olursa olsun, ona yetişemezsin.. O modeller illa ki senden daha hasta, senden daha borçlu, senden daha dertli ve senden daha çok çekmiştir, çekiyordur. Senin derdin de dert midir onun derdi yanında... Bu model kişilerle tanıştığımdan bu yana gram gelişme olmadı kişiliklerinde.. Eğer ilişkim mecburen devam etmesi gerekiyorsa, onu uzaklaştıramıyorsam, onunla konuşmanın kurallarını biliyorum, ilişkimizin sınırları belli artık ve içim rahat..
İşin sırrı, “bizim zamanımızda... “ ile başlayan cümlelerde saklı.. “bizim zamanımızda..” ile cümle kuranlara dikkat edin. Genellikle bunlar empati yeteneği gelişmemiş, kendi karakteri ve içinde bulunduğu koşullarla karşısındakini karşılaştıran, yaptığı kıyaslama ile her zaman galip gelme arzusunda olan insanlardır.
Kıyaslama yapan kişi 1-0 galip olmak arzusundadır.. Herkesten her konuda en üstün olmak gibi bir hırsı söz konusudur.. Sizin dertlerinizden daha fazlası ondadır ama bunun üstesinden gelme konusunda da en mahir olduğunu alttan alta size işler. Çünkü o, her şeyde “en”dir..
Bu kişilerle kurulan ilişkiler, onu fark edip, serbest bırakana kadar sizi yıpratmaya devam eder.
Bu tip insanlarla yaşarken, onların karşısında mağlup olmanın yanı sıra kıymetsiz, beceriksiz, iş bilmez, kapasitesiz ve bilumum .. -mez, -maz ve -siz eklerinden oluşan bir “şey”e dönüşürsünüz, hiç fark etmeden.
Konuştuğunuz ve kendinizi paylaştığınız kişilere dikkat edin. Farkındalık kalkanlarınızı açın, bu modellerin sizi yıpratmasına izin vermeyin..
tarafından geliştirilmiştir.
